Νεότερη Ευρωπαϊκή Ιστορία Β΄
Ενότητες
Η καθολικά αποδεκτή αναγκαιότητα του θεσμού της μοναρχίας δεν απέτρεπε τους μονάρχες της Δύσης από το να προσφεύγουν σε μια “τελετουργική επικύρωση” της εξουσίας τους, μέσα από σειρά συμβολικών αναπαραστάσεων της. Τον ίδιο σκοπό επιτέλεσε και η σύνδεση του σκούφου με το κοντάρι, η οποία συνιστούσε παραδοσιακή διατύπωση απειλής των πληβείων ενάντια στην παραπαίουσα αριστοκρατία και τη μοναρχία. Ήταν ένδειξη χειραφέτησης αλλά και τυραννοκτονίας. Παρέπεμπε όμως και στο “δένδρο της ελευθερίας” των εξεγερμένων Γάλλων χωρικών της Πρώιμης Περιόδου. Το αντάμωμα ενός κλασικής προέλευσης - και γι’ αυτό περιορισμένου κοινωνιολογικά - συμβόλου με παραδόσεις πληβείας χειραφέτησης, μέσα από το σχεδιασμό του ιδεολογικού επιτελείου της Επανάστασης, έδωσε στο ρεπουμπλικανικό καθεστώς του 1792 δύο από τα ισχυρότερα - και πλέον μακρόβια - σύμβολα του.
Λέξεις Κλειδιά: Εξουσία, σύμβολο, μοναρχία, μηχανισμοί προβολής, προπαγάνδα, φρυγικός σκούφος, «δέντρο της ελευθερίας»
