Ενότητα 7: Νέες θεωρήσεις και πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας, 16ος-17ος αι.

 

Η θεώρηση των φτωχών και η εκτίμηση του βαθμού της φτώχειας τους ποίκιλε ανάλογα με το θεσμικό πλαίσιο πρόνοιας και τη «συλλογική νοοτροπία» της κάθε κοινωνίας. Ωστόσο, στο σύνολό τους οι αρχές των αστικών κοινοτήτων (όπου παρουσιαζόταν στη μεγαλύτερη έκταση του το πρόβλημα της φτώχειας) και ιδιαίτερα οι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές διαχώριζαν ανάμεσα στους άξιους και στους ανάξιους φτωχούς, δηλαδή ανάμεσα σε όσους θεωρούσαν ακούσια θύματα κακών περιστάσεων, και σε όσους θεωρούσαν προσωπικά υπεύθυνους για την κακοδαιμονία τους. Στην προβιομηχανική Δύση, οι φτωχοί αντιμετωπίζονταν ως αναπόσπαστο μέρος της χριστιανικής κοινοπολιτείας και ως απαραίτητο κίνητρο για την αγαθοεργία των πλουσίων. Η φτώχεια συνεπώς δεν σήμαινε απλά την έλλειψη υλικών αγαθών, αλλά αποτελούσε πρώτιστα μια δεσμευτική σχέση ανάμεσα στα μέλη μιας κοινότητας.

 

Λέξεις Κλειδιά: Φτωχοί, ταξική κοινωνία, μετανάστες, πρόσφυγες, δουλεία, αλληλοβοήθεια, επαίτες, περιθωριοποίηση, πρόνοια, εκτόπιση, εγκλεισμός, αντιδράσεις

 

Σημειώσεις

Ενότητα 7- Νέες θεωρήσεις και πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας, 16ος-17ος αι.


Παρουσιάσεις

Ενότητα 7- Νέες θεωρήσεις και πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας, 16ος-17ος αι. (PPT)
Ενότητα 7- Νέες θεωρήσεις και πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας, 16ος-17ος αι. (PDF)