Αξιολόγηση Εκπαιδευτικών Συστημάτων (ΠΔΣ 218)

Δύο γραμμές κριτικής (άμυνας;) έχουν καταγραφτεί εκ μέρους των εκπαιδευτικών σε σχέση με τις παγκόσμιες μελέτες μαθητικής επίδοσης. Η πρώτη -περισσότερο διαδεδομένη- είναι ιδεολογικής φύσεως και ασχολείται με το κατά πόσο είναι δεοντολογικό να επιτρέψουμε τη διείσδυση του λεγόμενου «οικονομισμού» στα εκπαιδευτικά ζητήματα («Από πότε οι οικονομολόγοι του ΟΟΣΑ απέκτησαν παιδαγωγική θεωρία», διερωτώνται ορισμένοι). Η δεύτερη γραμμή κριτικής ανήκει περισσότερο στον «τεχνικό» τομέα και υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ότι: (α) δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση της μαθητικής επίδοσης για όλους τους μαθητές (έστω και μόνο για τις χώρες-μέλη του οοσα), καθώς και (β) ότι οι συγκρίσεις μεταξύ των χωρών είναι ελάχιστα σημαντικές, αφού οι σημαντικότερες πηγές της διακύμανση της επίδοσης των μαθητών (συνδεδεμένη μάλιστα με σημαντικά προβλήματα εκπαιδευτικής πολιτικής) βρίσκονται στο εσωτερικό των χωρών και όχι μεταξύ των χωρών. Οι εκπρόσωποι των διεθνών διαγωνισμών μαθητικής επίδοσης έχουν απαντήσεις στην κριτική, κυρίως στο «τεχνικό» τμήμα αυτής.
Ερώτημα: Είναι πειστικές οι απαντήσεις τους;