Ο 19ος αιώνας είναι η εποχή της σταδιακής διαδόσεως των δημοκρατικών αστικών και κοινωνικών ιδεών που έπονται της Γαλλικής επαναστάσεως, παρ' όλη τη συντριβή του Ναπολέοντα το 1814/15 (επαναστάσεις του 1830 και 1848). Επίσης είναι η εποχή της εκβιομηχάνισης, που σημαίνει οικονομική ανάπτυξη από τη μια και ταυτόχρονα μαζικοποίηση, απομόνωση και οικονομική στέρηση του μεγάλου τμήματος του πληθυσμού από την άλλη. Η άνοδος της αστικής τάξεως σημαίνει τεράστια εξάπλωση της μουσικής στα μέσα κοινωνικά στρώματα, ενώ κάποτε η μουσική ήταν προνόμιο των ευγενών. Αυτό συνεπιφέρει κατά ένα μέρος (σαν αρνητικό επακόλουθο) και την παραγωγή πολλής μουσικής κακής ποιότητος, κατάλληλη για το μαζικό αισθητήριο και για τους χαμηλών αισθητικών απαιτήσεων ερασιτέχνες της μουσικής "του σαλονιού".
Σημειώσεις | ||
| 05. Οι Εθνικές Σχολές (PDF) | ||
| 05. Οι Εθνικές Σχολές (DOC) | ||
Παρουσιάσεις | ||
| 05. Οι Εθνικές Σχολές (PPT) | ||
| 05. Οι Εθνικές Σχολές (PDF) | ||
Βιντεοδιαλέξεις | ||
| 5.1 Εθνικές Σχολές Michael Ivanovic Glinka, Alexander Sergejevic Dargomyzhsky, Mily Alexeyevich Balakirev, Modest Petrovich Mussorgsky, |
||
| 5.2 Εθνικές Σχολές Alexander Porfiryevich Borodin, Nikolai Andreyevich Rimsky-Korsakov, Cesar Antonovich Cui, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Bedrich Smetana, Antonin Dvorak, Leos Janacek, Bela Bartok, Zoltan Kodaly |
||
| 5.3 Εθνικές Σχολές - Ιμπρεσιονισμός Edvard Grieg, Jean Sibelius, Isaac Albeniz, Νικόλαος Χαλκιόπουλος Μάτζαρος, Παύλος Καρρέρης, Σπύρος Σαμάρας, Μανώλης Καλομοίρης |
||
| 5.4 Εθνικές Σχολές - Ιμπρεσιονισμός Μάριος Βάρδουλης, Αιμίλιος Ριάδης, Claude Debussy, Maurice Ravel, Skryabin Alexander |
||
