Ερμηνεία και Θεολογία της Καινής Διαθήκης

Για πρώτη φορά στη χριστιανική γραμματεία, οι αναφέρονται στον εισαγωγικό της Φιλ. (α) σε (παρότι η κοινότητα δεν πρέπει να αριθμούσε περαιτέρω από 50 - μέλη), (β) τους αγίους της τοπικής Εκκλησίας (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην απόφαση της Συνόδου της Ιερουσαλήμ ) και (γ) σε συνδυασμό με τους . Σημειωτέον ότι ο άγιος , στην επιστολή του έναν αιώνα αργότερα προς την ίδια στη ρωμαϊκή κολωνία των , μνημονεύει πρεσβυτέρους και διακόνους (5.3), ενώ δεν μνημονεύει τον όρο ούτε για να προσδιορίσει τον εαυτό του (παρότι ζει μετά τον άγ. Ιγνάτιο). Μάλιστα ο Ι. Χρυσόστομος ταυτίζει τις δύο «ομάδες» μεταξύ τους (τους επισκόπους και διακόνους εν διά . αλλά και με τους πρεσβυτέρους. Η αναφορά των επισκόπων σχετίζεται είτε με την στον Παύλο βοηθήματος (1, 5 = 4, 15 - 19: κοινωνία εἰς λόγον δόσεως καὶ ) ή / και ένεκα της εισβολής ανάμεσά τους του πειρασμού του . Το τελευταίο αντιμετωπίζεται κατεξοχήν με τον χριστολογικό ύμνο (2, 6 κε.) αλλά και με τα προβαλλόμενα εν ]συνεχεία πρότυπα: τον , τον και τον ίδιο τον της Εκκλησίας, διαδοχή που υποσημαίνει ότι ασκούν και όχι εξουσία (πρβλ. Πρ. 15, 4).

1, 15-23: Αυτός είναι η ορατή του αόρατου Θεού, έχοντας γεννηθεί από κάθε αφού δι’ αυτού δημιουργήθηκαν τα , όσα είναι στους και όσα είναι στη , τα και τα αόρατα, είτε , είτε κυριότητες, είτε είτε εξουσίες. Τα πάντα δι’ αυτού και γι’ έχουν δημιουργηθεί. Αντιθέτως αυτός (δεν έχει , αλλ’) είναι από τα πάντα και τα πάντα δι αυτού . Αυτός, επίσης, είναι η του Σώματος, της . Αυτός είναι η , πρωτοαναστημένος από τους Γιατί αν και είναι σε όλα αυτός ο . διότι σε αυτόν να κατοικήσει όλη η , ο όλος , και δι’ αυτού να με τον εαυτό του τους ανθρώπους, αφού κόμσιε με το αίμα του σταυρού του στα όντα πάνω στη και στον . 2, 8. 16-19: Κανείς ας μη σας σε σχέση με ή ποτά ή ζητήματα εορτής ή ή Σαββάτου. Αυτά είναι των πραγμάτων που έμελλαν να έρθουν, ενώ το (ζωντανό) είναι του Χριστού. Προσέχετε μήπως κάποιος εσάς με την και απάτη, σύμφωνα με την των ανθρώπων , σύμφωνα με τα φτωχά του κόσμου, και όχι σύμφωνα με τον Κανείς ας μη σας μέσω της (ψευδο) και της λατρείας των , τα οποία έχει δει σε ουράνιες , μάταια υπερηφανευόμενος ένεκα του του νου / και μη κρατώντας την , από όπου όλο το σώμα και με τους αυξάνει με την αύξηση που θέλει ο Θεός. Αυτά ως σοφία που συνίσταται ως για θρησκεία (ή ως θρησκεία κατά το )και και σκληραγώγηση του σώματος όχι σε κάποια για την ικανοποίηση της ή ικανοποιώντας το της σάρκας.

Τίποτε να μην κάνετε από ή . Αλλά έχοντας να θεωρείτε ο ένας τον ανώτερο. Να μην ενδιαφέρεται ο καθένας για τον του αλλά για όσα τους άλλους. Αυτό το να υπάρχει σε , το οποίο υπήρχε και στον Χριστό. ΣΤΡΟΦΗ Α' 6. Εκείνος αν και με τη μορφή του Θεού, δεν θεώρησε ευκαιρία για (άλλη απόδοση: αποτέλεσμα ) το ότι ήταν με τον Θεό (όπως αντιθέτως συνέβη με τον και τον ), αλλά τον εαυτό του από τη της με το να λάβει τη μορφή του (ή του ), όμοιος με τους . Και αφού κατά τη μορφή βρέθηκε , τον εαυτό του με το να γίνει μέχρι θανάτου, και μάλιστα (του πλέον και αφού προοριζόταν για και . ΣΤΡΟΦΗ Β' 9. Γι’ αυτό και ο Θεός αυτόν τον και του χάρισε την ύψιστη (ή πάνω από όλα τα ), 10 ώστε στο όνομα (ή στο ) του Ιησού να κάμψει για κάθε γόνατο των επουρανίων όντων (δηλ. των ) και των επιγείων (δηλ. των ) αλλά όσων ευρίσκονται στον 11 και κάθε γλώσσα να ότι ή ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος και να δοξασθεί ο Θεός ή στη δόξα του Θεού Πατέρα.

Προφανώς στην Εκκλησία, όπως διευκρινίζεται και στον Επίλογο της Επιστολής, υπήρχαν έριδες μεταξύ της (σημαίνει κατευόδιο) και της , (σημαίνει ) οι οποίες δεν αποκλείεται να μιας ευρύτερης μερίδας χριστιανών, όπως συμβαίνει και κατόπιν με την στα Θυάτειρα, από όπου καταγόταν η , η πρώτη χριστιανή που σύμφωνα με το βιβλίο των επίσης στους . Περιέργως το όνομα της εμπόρου δεν στην Φιλ. Προκειμένου να υπάρξει , παρακαλεί μάλιστα ο Παύλος το γνήσιο να συλ-λάβει αυτές που όπως χαρακτηριστικά λέει ο Παύλος έχουν ήδη μαζί του, όπως ο (όχι ο επίσκοπος Ρώμης, ούτε ο εξάδελφος του ) και οι άλλοι συνεργάτες του, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στο της ζωής. Προφανέστατα δεν εννοεί ο απόστολος κάποια δικιά του , τη , ούτε μπορεί το Σύζυγος να είναι κύριο , καθώς τότε δεν αιτιολογείται το . Είναι κάποιο πρόσωπο με κύρος στην Εκκλησία που ανήκει ίσως στους επισκόπους και διακόνους και σηκώνει τον ίδιο με τον απόστολο των στο του Κυρίου.