Την παράδοση των Ομηρικών επών.
Την παράδοση των Ελεγειακών κειμένων.
Την κλασσική και ελληνιστική παράδοση των πεζών κειμένων με υμνογραφικό χαρακτήρα.
Την παράδοση της προσωδιακής ποίησης.
Ότι προέβαλαν το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ότι διευκόλυναν την μετάβαση από τον αρχαίο πεζό παγανιστικό λόγο στην βυζαντινή υμνογραφία.
Ότι ετόνισαν την ανάγκη υπομονής στους διωγμούς.
Ότι ανέλυσαν το θέμα της αιωνιότητας.
Στον Κανόνα των Χριστουγέννων.
Στα Κοντάκια Ρωμανού του Μελωδού.
Στη μεταγενέστερη βυζαντινή υμνογραφία της Μ. Παρασκευής.
Στην υμνογραφία της εορτής της Πεντηκοστής.
Η ανάμειξη των αυτοκρατόρων στα εσωτερικά της Εκκλησίας.
Η ανυπαρξία ικανών υμνογράφων.
Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω λόγων.
Οι διωγμοί και οι αιρέσεις.
Ύμνοι κατάλληλοι για τις διαφορετικές ανθρώπινες κοινωνίες.
Κατηγορία παλαιότατων χριστιανικών υμνογραφημάτων.
Ύμνοι με τους οποίους οι Χριστιανοί εξέφραζαν τις κοινωνικές τους θέσεις.
Ύμνοι που εξέφραζαν την αγαπητική επικοινωνία των Χριστιανών.
Ο Θεοδώρητος Κύρου.
Ο Παλλάδιος.
Ο Σωζομενός.
Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός.
