Γίνεται μελέτη παραμέτρων όπως το συγκείμενο, το ερμήνευμα, τα επίπεδα λόγου, η συνυποδήλωση (θετική ή αρνητική), το επιχείρημα ή το συναίσθημα που ‘μεταφέρει’ μια έκφραση, η συχνότητα εμφάνισής της στην γλώσσα-πηγή αλλά και στη γλώσσα-στόχο, η έκφραση της επίτασης (υπερβολής), η εικόνα/μεταφορά, τα τυχόν πολιτισμικά στοιχεία μιας παγιωμένης έκφρασης, με στόχο την κατανόηση αλλά και απόδοσή της σε οποιαδήποτε γλώσσα (εδώ, ενδεικτικά, στα ελληνικά).
Γίνεται αναφορά σε έννοιες όπως η ισοδυναμία και η διαίσθηση σε μητρική αλλά και στην ξένη γλώσσα. Εντοπίζονται τρείς τύποι ισοδυναμίας (ολική, μερική, μηδενική) και γίνεται αναφορά σε πιο εξειδικευμένες στρατηγικές μετάφρασης (όπως η προσαρμογή, η διεύρυνση, η μετατροπία, η αλλαγή γραμματικής κατηγορίας).
Σημειώσεις | ||
| Section 02 (PDF) | ||
| Section 02 (DOC) | ||
