Η αναμονή του Μεσσία.
Η ανάγκη ενισχύσεως της προσευχής.
Η συγχωρητικότητα μεταξύ του λαού του Θεού.
Η αμαρτωλότητα του ανθρώπου και η μεγαλωσύνη και παντοδυναμία του Θεού.
Λαμβάνει «διδακτικό» ή «γνωμικό» χαρακτήρα.
Λαμβάνει εσχατολογικό χαρακτήρα.
Λαμβάνει μόνο ιστορικό χαρακτήρα.
Λαμβάνει μόνο λυρικό χαρακτήρα.
Το Ταλμούδ.
Η Μίσνα.
Το Ψαλτήριο.
Τα απόκρυφα κείμενα.
Ότι τονίζονται οι απόψεις περί του Μεσσία.
Ότι τονίζεται η ανάγκη μετάνοιας.
Ότι ο λαός προτρέπεται σε εντονώτερη προσευχή.
Ότι τα θρησκευτικά θέματα της ποιήσεως εκφράζονται εντονώτερα και βαθύτερα.
Ο Μυστικός Δείπνος ως πρώτη λειτουργική σύναξη του Χριστού με τους Μαθητές Του.
Η προσευχή του Κυρίου κατά την επιτέλεση θαυμάτων.
Η επί του Όρους Ομιλία.
Η διδασκαλία του Κυρίου προς τους Μαθητές μετά από την Ανάσταση.
Στο βιβλίο της Εξόδου.
Στο βιβλίο των Ψαλμών.
Στο βιβλίο του Δανιήλ.
Στο βιβλίο της Σοφίας Σολομώντος.
Διακρίνονται για τον εσχατολογικό τους χαρακτήρα.
Είναι γραμμένοι σε γλώσσα και μέτρα αρχαϊκά.
Είναι γραμμένοι σε ρυθμικό πεζό λόγο και χωρίζονται σε στροφές με τον ίδιο αριθμό λέξεων και συλλαβών.
Είναι γραμμένοι σε ομηρική διάλεκτο και σε αντίστοιχα μέτρα.
